„Groch z kapustą” – w naszych żądnych ploteczek i anegdot czasach taki tom może liczyć na czytelników. Inna sprawa, że wielu z tych, którym dzienną porcję informacji gwarantuje „psi” portal, mogą być książką Jakuba T. Wolskiego nieukontentowani. Albowiem lektura „Dyplomatycznego cicer cum caule” wymaga pewnej wiedzy, historycznego przygotowania, orientacji w gąszczu nazwisk i wydarzeń.

Autor, dyplomata z ponad 40-letnim doświadczeniem wyniesionym z różnych placówek (m.in. Libii i Danii, ale i Stanów Zjednoczonych), swą mieszankę gotuje, dobierając międzynarodowe smaki z różnych źródeł – sięga do tych ewidentnych, czyli wspomnień i zapisków posłów, ambasadorów, pracowników różnego szczebla, którzy wielu wydarzeniom, często przełomowym, przypatrywali się z bliska albo byli ich częścią. Nie brak tu opracowań historycznych, zarówno biografii czy analiz, jak i prac dotyczących np. historii sztuki, filozofii, muzyki. Bo przecież w otoczeniu władców epoki rokoka albo baroku nie brakowało światłych dyplomatów – stąd w bibliografii pisma Chłędowskiego. Ignacy Jan Paderewski, nasz pianista o światowej sławie, w potrzebie zajął się i polityką, o czym pisze Jerzy Waldorff, krytyk muzyczny. I tak dalej, i tak dalej, podobne łączenia w pary wymieniać można by długo.

Wolski sam nie stroni od lekkich przytyków, ironii, ale przypadłości – częste na przykład nadużywanie alkoholu przez dyplomatów i polityków – przywołuje w oparciu o wykorzystane książki. Do tomu trafiły opowiastki tak różne jak historia walki o sprzedaż melexów do USA, liczne przykłady piramidalnej głupoty urzędników ministerialnych (nie tylko polskich, dodam od razu) czy przenikliwej inteligencji innych postaci. Czyta się to świetnie, bo autor z dużym znawstwem w kotle miesza, a dyplomatyczne smaczki przydają lekturze wartości. A przy tym – to wyborna ściągawka historyczna – uczmy się, warto.