Jeden z najpoczytniejszych w swoim kraju, także o pewnym rozgłosie
światowym, pisarzy francuskich napisał opartą na faktach powieść
o francuskim ruchu oporu z czasów drugiej wojny światowej. W Tuluzie
należącej do nieokupowanej części Francji, działa podziemny oddział,
do którego należą dwaj bracia, Jeannot – ojciec samego autora i narrator
powieści oraz Claude. Wśród konspiratorów jest wielu przybyszów
z całej Europy: Hiszpanów, Włochów, Rumunów, Węgrów, są
także Polacy, a wśród nich Jan Gerhard, późniejszy pisarz i poseł na
sejm PRL. Młodzi ludzie w brawurowych, bohaterskich akcjach walczą
z Niemcami i petainowską milicją.

„Dzieci wolności” to dzieło z zapominanego już gatunku opowieści
heroicznych, przedstawiająca bohaterów bez skazy, całkowicie oddanych
sprawie wolności Francji i całej Europy, gotowych dla niej do
największych wysiłków, cierpień i ofiary życia, otrzymujących za to
w nagrodę piękną przyjaźń i lojalność współtowarzyszy, świadomość
własnej wzniosłości i wielkości. Polskiemu odbiorcy powieść ta skojarzy
się na pewno z „Kamieniami na szaniec” Aleksandra Kamińskiego,
które przypomina nie tylko tematyką i szlachetnym patosem, ale także
dynamiką akcji, wyrazistością i prostotą bohaterów. Być może czytelnikowi
Polakowi, przekonanemu o wyjątkowości naszego zbrojnego
podziemia czasu hitlerowskiej okupacji, czytelnikowi, któremu określenie
„francuski ruch oporu” wywołuje na twarzy drwiący uśmieszek,
liczne bohaterskie czyny i niezłomne charaktery opisanych tu bojowników
wydadzą się początkowo nieco przesadzone, jednak wkrótce
pochłonie go niezwykle wyraziście wykreowany przez Levy’ego świat,
w którym dobro i zło jest wyraźnie od siebie oddzielone, a wszelkie
życiowe wybory są oczywiste.