Adolf Eichmann, oficer SS odpowiedzialny za ostateczne rozwiązanie
kwestii żydowskiej, w 1946 roku zbiegł z obozu amerykańskiego
i w 1958, po latach ukrywania się na Bliskim Wschodzie, osiedlił się
w Argentynie jako Ricardo Clement. Wytropiony przez Mossad, został
w 1960 porwany i wywieziony do Izraela. W roku 1961 skazano
go na karę śmierci i powieszono.

Stan Lauryssens napisał solidnie udokumentowaną, sensacyjną powieść
paradokumentalną o życiu jednego z największych zbrodniarzy
wojennych. Dotarł do trzech różnych dzienników Eichmanna. Oryginalnych
nagrań „pamiętnika mówionego” z okresu, kiedy ukrywał się
w Argentynie, zapisków izraelskich powstałych podczas procesu w 1961
roku oraz do zeznania-spowiedzi liczącej 1300 stron, zarejestrowanej
pomiędzy skazaniem i egzekucją. Istotnym bohaterem książki jest także
holenderski oficer SS Willem Sassen, który nakłonił Eichmanna do
nagrania wspomnień. Z chęci zarobku Sassen zaprzyjaźnił się z Eichmannem
i jego rodziną, nagrał i spisał wspomnienia zbrodniarza, po
czym ujawnił Izraelczykom jego miejsce pobytu. A potem żył w luksusie,
ale i ukryciu, obawiając się zemsty eks-kompanów, którzy in gremio
uznali go za renegata.