Pierwsza pełna biografia – tak głosi podtytuł – najsławniejszego chyba trenera w dziejach polskiego sportu nie może się oczywiście obejść bez jego nader prostolinijnych sentencji. W rodzaju: „Chodzi o to, żeby strzelić jedną bramkę więcej od przeciwnika, a co do szczegółów, to niech się wypowiedzą specjaliści”, „Czasami się wygrywa, czasami się przegrywa, a czasami remisuje”, „Dopóki piłka w grze, wszystko jest możliwe”, „Im dłużej my przy piłce, tym krócej oni”, „Piłka jest okrągła, a bramki są dwie”, „Tak się gra, jak przeciwnik pozwala”, „Według moich obliczeń, jeżeli oni po przerwie nie strzelą drugiej bramki, to bardzo trudno im będzie strzelić trzecią”.

„Wygra ten, kto zdobędzie więcej punktów” – odparł Kazimierz Górski indagowany, jaki klub zdobędzie mistrzostwo Polski. „Bardzo dobry trener, tyle że nie ma wyników” – oceniał jednego z selekcjonerów naszej reprezentacji. A o sobie rzekł tak: „Więcej wart jest trener, który ma szczęście, niż lepszy trener, który szczęścia nie ma”.

Reasumując – w swej trzeciej książce biograficznej – po opowieściach o Tonym Haliku i Garethcie Jonesie – Mirosław Wlekły potwierdza klasę wnikliwego dokumentalisty (nader odkrywcze epizody okupacyjno-wojenne i greckie Górskiego), sprawnie władającego piórem i mającego dar narracji.