Jacek Łukasiewicz, poeta, eseista, krytyk literacki, profesor w Uniwersytecie Wrocławskim, od lat szkolnych przyjaźnił się ze Stanisławem Grochowiakiem. Razem studiowali polonistykę, publikowali
w tych samych pismach literackich.
Przyjaźń ta trwała aż do śmierci twórcy „Agrestów”.

Łukasiewicz stał się jakby depozytariuszem
jego pisarskiej spuścizny,
jednym z ważniejszych jej interpretatorów.
Teraz podejmuje problem
wrażliwości swego przyjaciela
na malarstwo, które wielokrotnie inspirowało poetę do przełożenia na język wiersza treści oglądanego obrazu.
To przetwarzanie, „malowanie” słowami tego, co malarz przekazał pędzlem, stanowi istotę analizy wierszy
malarskich Grochowiaka. Według
krytyka jednym z najważniejszych
wierszy Grochowiaka, będącym
jego artystycznym wyznaniem i wyzwaniem jest „Płonąca żyrafa” inspirowana obrazem Salvadora Dali pod tym samym tytułem.