Opowieść o najbardziej eleganckim hotelu nie tylko w Warszawie, ale w całym kraju, jest pasjonująca dla wszystkich amatorów dobrze opowiadanych historii. Gatunek, który zalicza się do literatury faktu, w tym przypadku zgrabnie łączy naukowy wykład z elementami reportażu historycznego. Dzięki temu otrzymaliśmy interesująco zredagowaną historię hotelu Bristol, miejsca symbolicznego dla hotelarstwa, jak też dla polskiej polityki i kultury.

Od czasu, kiedy hotel na rogu Krakowskiego Przedmieścia i ul. Karowej przyjął pierwszego gościa w listopadzie 1901 roku, działa niemal nieprzerwanie, będąc wzorem elegancji i gościnności, oczywiście przy zachowaniu wysokich standardów i równie wysokich cen. Jedyne przerwy to czas po powstaniu warszawskim oraz okres koniecznego remontu na początku lat osiemdziesiątych. Autorki wykorzystały szeroką paletę źródeł, na którą składają się fragmenty dokumentów, wiele relacji świadków historii Bristolu, opublikowane już wspomnienia i teksty prasowe, w tym reklamy i anonsy, które są równie cennym źródłem wiedzy o życiu codziennym w minionych latach. Jeszcze tylko można byłoby dodać zdjęcia z filmów kręconych w Bristolu lub w których budynek hotelu jest przedstawiony. Bardzo udane są dygresje, w których przedstawiono tło historyczne lub biografie hotelowych bohaterów, czasem nie pozbawione pikantnych szczegółów. Równoważny z tekstem jest bogaty zestaw ilustracji, fotografii i rysunków, mistrzowsko wkomponowanych w narrację opowieści dzięki wyrafinowanemu opracowaniu graficznemu Macieja Januszewskiego.

Do polskiej historii weszły tak słynne wnętrza jak Sala Malinowa, w której odbywały się wielkie rauty i przyjęcia z udziałem wielu mężów stanu, polityków czy gwiazd kultury. W tej sali 3 lipca 1923 roku odbył się najsłynniejszy bankiet w okresie międzywojennym, podczas którego marszałek Józef Piłsudski wygłosił znamienne przemówienie do legionistów.

Z Bristolem łączy się bardzo wiele innych słynnych i interesujących postaci, poczynając od Ignacego Jana Paderewskiego, który był właścicielem hotelu do 1928 roku, a także od Heleny Modrzejewskiej czy Artura Rubinsteina. Niemal cała polska polityczna i kulturalna elita II Rzeczpospolitej bywała w Bristolu, a na ostatnim piętrze Juliusz Kossak miał swoją pracownię malarską, gdzie portretował prezydenta Ignacego Mościckiego. Trudno zresztą znaleźć kogoś w ciągu całego minionego stulecia, kto nie był w Bristolu. Po dramatycznym okresie okupacji, gdy hotel dostępny był tylko dla Niemców, i powojennej odbudowie, Bristol w szarych latach PRL-u był jednym z najbardziej barwnych miejsc w całym kraju, przyjmując znowu słynnych gości, rzadziej krajowych, a głównie zagranicznych. Tutaj zbierała się śmietanka towarzyska, na herbatę przychodzili też studenci z UW czy ASP.

Hotel Bristol był i jest synonimem najwyższego smaku, w którym i dzisiaj panuje atmosfera dyskretnej dekadencji, gdzie dalej dba się o najwyższy poziom wnętrz, kuchni czy wygody gości. I taki poziom prezentuje książka o jego dziejach.