Trudno wyobrazić sobie dramat i teatr izraelski bez Hanocha Levina
(1943-1999), przez niektórych nazywanego „ojcem założycielem”,
pozostawił bowiem po sobie niemal 60 sztuk, wiele tekstów kabaretowych,
skeczy, tomów poezji i prozy, a także testament, którego
mocą zawiązano w roku 2000 Instytut Dramaturgii Izraelskiej. Dramaturg
i reżyser, którego korzenie sięgają Polski (rodzice pochodzili
z Łodzi), sprawiał swoją twórczością wiele kłopotów – nie należał do
pisarzy pokornych, nie krył swych lewicowych poglądów, sprzeciwiał
się polityce wiecznego konfliktu z Arabami, szerzył idee pacyfistyczne,
a w swoich utworach sięgał po rozmaite źródła dramaturgii i literatury
europejskiej. Pisał po hebrajsku, dzięki czemu jego utwory
odegrały i odgrywają ważną rolę w formowaniu nowoczesnego społeczeństwa
izraelskiego.

Tytuł tego zbioru nawiązuje do pierwszej teatralnej produkcji Levina
o charakterze kabaretowym, z którą wystąpił po wojnie sześciodniowej
(1968), podejmując krytykę oficjalnej polityki triumfalizmu. Do historii
przeszedł wstrząsający monolog „Parada zwycięstwa” – mowa generała
do jego wymarłej armii. Tego monologu, jak i większości tekstów satyrycznych
Levina, nie znajdziemy w tym wyborze, na który złożyło się
10 dramatów (i fragmenty kabaretowe) – warto dodać, że nie wszystkie
utwory dramatyczne Levina zdążyły trafić na scenę w Izraelu, za
jego życia zrealizowano (w znacznej części w jego reżyserii) 33 teksty
przeznaczone dla teatru i niemal każdy rok przynosi prapremierę nie
granego nigdy jeszcze dramatu.

W Polsce grane były: „Morderstwo” (dwukrotnie), „Pakujemy manatki”
i „Krum” – ten ostatni spektakl w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego
doczekał się nagrania telewizyjnego i wydania na płycie DVD.
Te trzy sztuki znalazły się, oczywiście, w tym tomie, który znacznie
poszerza naszą wiedzę o tym wybitnym dramaturgu.