Poczucie czasu to zagadnienie złożone. A dzieciom, zwłaszcza tym najmniejszym, czas wydaje się bardzo abstrakcyjny.

Autorka uchwyciła życie współczesnych rodzin w humorystyczny sposób, który spodoba się zarówno młodym czytelnikom, jak i tym już doskonale obeznanym z zegarkiem. Myślę nawet, że jest to jedna z tych książek, które dorośli docenią bardziej niż dzieci.

Bohaterem uroczej historii jest lisek, który uważa, że wie więcej o czasie niż jego tata, np. gdy głowa rodziny spieszy się i mówi: „nie mamy czasu”, jego dzieci uważają, że owszem jest czas na… kałuże, żonglerkę, obserwacje ptaków. Podobnie jest z dobrą zabawą, która zawsze trwa za krótko, a gdy jest się głodnym, to płynie nieubłaganie. Małe liski nie zgadzają się z tatą, gdy ten ogłasza, że „czas dla taty to cisza i spokój”, bo przecież wtedy jest czas na wspólną zabawę.

Historyjka z wesołymi, pełnymi szczegółów ilustracjami z pewnością wywoła uśmiech zarówno czytelnika, jak i słuchacza. A jej zakończenie jest wprost urocze. Jedno jest pewne, z tą lekturą stracicie poczucie czasu.