Nie lubię tej powieści Murakamiego, bardzo symbolicznej,
w której narracja snuta jest na granicy
świata realnego, podświadomości i snów. Gadające
koty, tajemnicze iluminacje, spadające z nieba makrele
i pijawki, sceny erotyczne z udziałem duchów
i inne brednie, a wszystko to nałożone m.in. na mit
o Edypie oraz japońskie wyobrażenia o duszy. Za
dużo tego jak dla mnie, choć trzeba przyznać, że
Murakami w tej książce pokazał się nie tylko jako
znawca muzyki i kobiecej duszy, ale też jako erudyta
swobodnie poruszający się w mitologiach wielu kultur. Można się spierać
czy to dobra, czy zła powieść, natomiast wydanie w formie audio jest
bezdyskusyjnie fatalne, gdyż Maksymilian Rogacki (dwudziestopięcioletni
aktor o niewielkim dorobku) czyta „Kafkę nad morzem” z niepotrzebną
egzaltacją, nieudolnie rozpisując narrację na wiele głosów. Książka jest długa,
nagranie trwa blisko 19 godzin, nudnooo…