Dostaliśmy do rąk pozycję szczególną. Można powiedzieć‚ że od dawna czekało się na reprezentatywny
wybór najważniejszych
tekstów krytyki polskiej XX wieku. Teraz wypisy owe otrzymujemy
w znakomitym opracowaniu znawców przedmiotu pod przewodnictwem
Marty Wyki‚ która pisze we wstępie: „Interesuje nas tutaj nie tyle dopisywanie tekstów nowych do już istniejących‚ ile możliwości
manewru interpretacyjnego‚ jaki można wykonać wobec tych‚ które już istnieją”.

Książkę podzielono na pięć rozdziałów‚
z których każdy poprzedzony
został kompetentną przedmową. Autorów wystąpień krytycznych nie dobierano według jakiegoś konkretnego
klucza‚ dlatego‚ co bardzo ważne‚ jedynym kryterium selektywnym okazała
się ważkość poruszanego w tekście
zagadnienia.

Z pewnością można powiedzieć‚ że zgromadzone tu teksty krytyczne
dotyczą najciekawszych zjawisk polskiej literatury minionego stulecia.
Rzecz jasna‚ już same nazwiska
powinny stanowić odpowiednią rekomendację: Irzykowski‚ Boy-Żeleński‚
Fryde‚ Wyka‚ Błoński‚ Flaszen‚
Burek‚ Kwiatkowski‚ ale także:
Jarzębski‚ Śliwiński‚ Czapliński
czy Maliszewski. Oczywiście‚ nie sposób wymienić wszystkich znakomitości.

I na koniec ciekawostka. Oto w ostatnim rozdziale‚ zatytułowanym
„Pisarz jako krytyk”‚ znajdziemy
artykuły osób‚ których z twórczością
krytyczną na ogół się nie utożsamia. Warto poczytać‚ co w tej materii mieli do powiedzenia:
Miłosz‚ Szymborska‚ Barańczak‚ Schulz‚ Witkacy czy Gombrowicz. Całości dopełniają znakomite biogramy.