Falenica, lata 60. XX wieku, towarzysz Wiesław i milicja obywatelska w tle oraz młodzi ludzie, którzy
popijają alpagi, szukają pierwszych erotycznych doświadczeń, spędzają godziny na seansach filmowych
w tytułowym „Kinie Szpak”. Ławrynowicz funduje nam nieco nostalgiczną, choć zabarwioną ironią podróż do szkolnych lat. Ale to tylko pozornie
książka o młodzieży. Ta momentami zabawna opowieść traktuje przede wszystkim o przemijaniu, o miejscach, których już nie ma, o ludziach, którzy gdzieś się rozpierzchli, a jeśli są, to już inni – kobiety zbrzydły, mężczyznom
przerzedziły się włosy, a na cmentarzach coraz więcej tablic z nazwiskami
znajomych.