Tytuł stanowi dla mnie oksymoron. Aczkolwiek autorka dowodzi, że sztuki plastyczne w Polsce Ludowej kwitły. Pieczołowicie omawia dorobek polskiej szkoły plakatu, spuściznę twórców filmu animowanego oraz dokonania autorów komiksów. Przez karty zajmującej pracy przewijają się takie persony jak: Alfred i Jan Lenicowie, Jan Bokiewicz, Roman Cieślewicz, Jan Młodożeniec, Józef Mroszczak, Waldemar Świerzy, Walerian Borowczyk, Henryk Tomaszewski, Tadeusz Trepkowski, Janusz Stanny, Eryk Lipiński, Szymon Kobyliński, Hanna Gosławska, Witold Giersz, Mirosław Kijowicz, Władysław Nehrebecki, Daniel Szczechura, Zbigniew Rybczyński, Henryk Jerzy Chmielewski, Tadeusz Baranowski, Bogusław Polch, Grzegorz Rosiński czy Janusz Christa. Ten ostatni kwintet specjalizował się w komiksie, o których Marek Hłasko na łamach „Po Prostu” w roku 1954 pisał tak: „Powieść Fiodora Dostojewskiego »Zbrodnia i kara« jest wielkim dziełem, Szekspir jest największym dramatopisarzem w dziejach ludzkości, Wiktor Hugo jest przecież genialnym pisarzem – widzieliśmy wspaniałe dzieła tych twórców na wystawie »Oto Ameryka«, przerobione na comics – budziło to w nas gniew, oburzenie i pogardę dla duchowego chamstwa zza oceanu”. Natomiast Kobyliński wspominał: „Udało mi się (…) uchwycić na czas jakiś rodzaj monopolu w dziedzinie pastiszu, odkąd na tylnej okładce »Szpilek« poszła moja parodia amerykańskiego komiksu. To było zresztą typowe dla czasu, że się parodiowało coś, czego publicznie nie znało się inaczej niż z głębokiej przeszłości lub nielegalnych przecieków (…) Ja machnąłem rysunek: Jakby w Stanach pokazano »Pana Tadeusza« pt. »Mister Teddy«”.

Podobne dzieło – dopowiada Ewa Jałochowska – „Hamlet – supercomics by Bill Shakespeare”, popełnił także Zbigniew Lengren: „autor ukazującego się w »Przekroju« niefrasobliwego Profesora Filutka, który to Filutek, nie Lengren, wciąż stronił od polityki, skupiając się na beztroskim zdziwieniu światem”.