Wizja kontaktu pozaziemskiej cywilizacji z naszą planetą fascynuje na równi naukowców i pisarzy science fiction od wielu dekad, a w szerszym kontekście całą ludzkość od tysiącleci. Zastępy ludzi ze wszystkich zakątków globu wpatrywały się w rozgwieżdżone niebo, zastanawiając się nad pytaniem: „Czy tam ktoś jest?”. Amerykański astrofizyk, astronom i autor poczytnych publikacji popularnonaukowych Carl Sagan do swojej odpowiedzi doszedł w 1985 roku.
„Kontakt” to jedyna fikcja w dorobku człowieka uważanego powszechnie za jednego z najwybitniejszych umysłów amerykańskiej nauki w XX wieku. Choć była debiutem Sagana na tym polu, to zapisała się w historii science fiction jako jedna z ciekawszych opowieści o spotkaniu naszej cywilizacji z obcymi. Nie powinno więc dziwić, że na wydanie „Kontaktu” w polskim przekładzie (po raz pierwszy od 1997 roku) zdecydowało się wydawnictwo Zysk i S-ka.
Powieść Sagana rozgrywa się w alternatywnej wersji późnych lat zimnej wojny. Losy świata zmienia odebranie przez radioteleskopy Wiadomości od tajemniczej pozaziemskiej cywilizacji skupionej wokół gwiazdy znanej jako Wega. Główną bohaterką książki jest doktor Ellie Arroway zarządzająca zespołem, któremu udaje się odebrać i odszyfrować sygnał. Pojawienie się „głosu” z niebios staje się dla Ziemi szansą na lepsze jutro, ale polityczne aspiracje i fundamentalistyczne myślenie mogą ją skutecznie pogrzebać.
Lektura „Kontaktu” po prawie 40 latach od pierwszego wydania wciąż sprawia wielką przyjemność. To science fiction stawiające mocno na aspekt naukowy, ale też głęboko uduchowione i skupione wokół interesującej, niejednoznacznej bohaterki, bliskie w podejściu do dzieł Arthura C. Clarke’a i jego „Odysei kosmicznej”. Zdarzają się tu niekiedy historyczne anachronizmy (w zimnowojennych sci-fi ZSRR istnieje nawet w najbardziej zwariowanych wersjach przyszłości), ale Sagan ma w sobie współczesną wrażliwość, jakiej powstydziliby się autorzy tworzący w 2023 roku. I wykorzystuje ją, by oddać w „Kontakcie” jak najszersze spektrum ludzkiego doświadczenia w obliczu absolutu.
