Miłośnikom anegdot z czasów dwudziestolecia międzywojennego oraz Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej z pewnością już wcześniej wpadł w ręce choć jeden tytuł z pokaźnego dorobku Iwony Kienzler, popularyzatorki historii, zarówno tej dawniejszej, jak i dotyczącej czasów, które wiele osób wciąż pamięta. Autorka, mająca już na swoim koncie książkę „Słynni playboye PRL”, tym razem skupia się nie tyle na uwodzicielach, co na idolach, bywalcach salonów, słowem – osobistościach okresu PRL prowadzących życie, o którym zwykły zjadacz chleba mógł tylko pomarzyć.
Który z członków partyjnej wierchuszki zyskał przydomek największego erotomana w kraju? Dlaczego rola spoglądającego z kolażowej okładki Hansa Klossa w równej mierze nadała tempo, jak i zniszczyła karierę jego odtwórcy? Co komentator sportowy Jan Ciszewski kochał bardziej – jedzenie czy hazard? Odpowiedzi na te pytania, w formie przystępnych gawęd, wplata autorka w rozdziały prezentujące biografie zarówno kochanych, jak i nienawidzonych przedstawicieli śmietanki towarzyskiej PRL-u. Wiele z zebranych przez Kienzler informacji ma szansę zadziwić nie tylko czytelników urodzonych już po roku 1989, ale i tych, którzy na bieżąco śledzili losy bohaterów publikacji – w końcu, jak niejednokrotnie przypomina autorka, w czasach, w których nie było serwisów plotkarskich, ludzie nie znali wielu szczegółów z życia prywatnego sław lub skazani byli na niemożliwe do potwierdzenia plotki. „Królowie życia PRL-u” wiele z nich wyjaśniają i doprecyzowują. Autorka nie unika trudnych tematów, takich jak współpraca z bezpieką. Próbuje odgadnąć motywy aktorów i sportowców, wśród których znaleźć można zarówno zwolenników systemu, jak i donosicieli z konieczności. Opisy wystawnego życia prowadzonego przez bohaterów publikacji niejednokrotnie giną jednak wśród dominujących wątków stricte biograficznych.
„Królowie życia PRL-u” nie stanowią nowego ujęcia ani pod względem treści dotyczących bohaterów publikacji, ani realiów życia za żelazną kurtyną, są przede wszystkim syntezą informacji w formie biografii wyselekcjonowanych przez Iwonę Kienzler postaci. Książka powinna przypaść do gustu przede wszystkim przedstawicielom pokolenia wychowanego w PRL, którzy z ulgą pożegnali czasy cenzury i powszechnego niedoboru, lecz z nostalgią sięgają wspomnieniami do sukcesów Władysława Komara i nucą melodię z czołówki „Stawki większej niż życie”.
