„Co kilka lat Polacy stawiani są pod pręgierzem międzynarodowej opinii publicznej, oskarżeni o to, że antysemityzm wyssali z mlekiem matki i współpracowali z nazistami w eksterminacji Żydów. To narracja fałszywa” – przekonuje autor tej wielce wartościowej pracy stanowiącej istotny głos w niekończącej się dyskusji – obfitującej w skrajnie sprzeczne sądy – poświęconej reakcji Polaków na Shoah.

Tytuł książki zaczerpnięto z okupacyjnych obwieszczeń niemieckich rozprowadzanych na terytorium Generalnej Guberni. Bogdan Musiał – znany z tak istotnych dysertacji historycznych, jak: „Rozstrzelać elementy kontrrewolucyjne”, „Na Zachód po trupie Polski” czy „Wojna Stalina” – daje rzeczową wykładnię prawa Trzeciej Rzeszy, które w żadnym innym okupowanym państwie nie było tak surowe i bezwzględne wobec tych, którzy w jakikolwiek sposób udzielili pomocy współobywatelom narodowości żydowskiej. Historyk podkreśla – pomijany bądź bagatelizowany dziś przez mainstream fakt – że: „stopień gotowości w polskim społeczeństwie do pomocy prześladowanym Żydom był na tyle duży, że niemieccy okupanci czuli się zmuszeni stworzyć specjalne prawodawstwo penalizujące takie postawy oraz stosować drakońskie kary i represje”. Chodziło o stworzenie atmosfery strachu, aby w ten sposób wyeliminować lub przynajmniej ograniczyć pomoc Żydom.