Jeśli chcesz tu wrócić, wrzuć monetę lewą
ręką przez prawe ramię – mówi ojciec do córki.
Przyjechali do Rzymu na wakacje. Mąż, żona
i dziewczynka oraz kochanka, odrzucana i niekochana.
Nie wrócą tu już razem. On wpadnie
pod samochód, bo dziewczynka widziała jak
całował obcą kobietę, kochanka zajdzie w ciążę.
Kto jest najbardziej samotny w tej powieści?
Zdradzana i oszpecona żona? Pełna poczucia
winy dziewczynka? Żyjący w emocjonalnym
chłodzie mężczyzna? Skazana na odrzucenie kochanka? A może rodzice
kochanki – chora na alzheimera matka i jej bezradny mąż pozostawiony
ze swoją miłością? Bohaterowie cierpią, pożądają, ale nie
są w stanie opuścić swoich szklanych kloszy. Niewiele wiedzą o sobie
nawzajem i wygląda na to, że nie chcą nic wiedzieć. Mijają się,
ich słowa trafiają w pustkę, na empatię i emocjonalną szczerość stać
tylko ukraińską służącą.

To bardzo kobieca powieść o wielkim nierozumieniu, o wszechobecnej
samotności, okrutnym egoiźmie i bezlitosnej śmierci. Autorka
nie stara się nam wytłumaczyć, dlaczego źle się dzieje. Przejmująca
książka, porusza emocje i trafia do serca.