Bohaterem tej książki jest jeden z najbardziej popularnych pisarzy polskich
– Ryszard Kapuściński. „The Chicago Tribune” nazywa go „reporterem
nad reporterami – najlepszym w tym fachu”. John le Carré stwierdził, że
jego dziennikarstwo jest magiczne. W istocie magia najlepszego reportera
polega na tym‚ że potrafi łączyć dziennikarstwo z literaturą.

Świadczą o tym nie tylko liczne prestiżowe nagrody‚ wyróżnienia
i tytuły‚ przyznawane autorowi „Cesarza”‚ ale przede wszystkim popularność
jego tekstów. Autor „Hebanu” to – obok Stanisława Lema – najchętniej
czytany w świecie polski pisarz. Beata Nowacka w swej zmodyfikowanej
i adaptowanej do potrzeb uniwersalnego czytelnika pracy
doktorskiej przedstawia tylko polską i anglosaską recepcję prozy Kapuścińskiego‚
choć autor dobrze znany jest na całym świecie.

Wybór polskiego obszaru językowego komentarza nie wymaga.
Z kolei teksty przetłumaczone na język angielski zrobiły prawdziwą
furorę. Znany w Polsce pisarz Andrzej Brycht tak pisał zza oceanu:
„»Cesarz« jest w Ameryce i w Kanadzie uważany za klasykę literatury
faktu. O Kapuścińskim uczą na uniwersytetach i na kursach pisania”. Jego
książki cenią zarówno czytelnicy‚ jak i profesjonalni krytycy. Ale nikt nie
jest prorokiem we własnym kraju‚ więc dopiero kilka lat temu ukazała
się w Polsce pierwsza książka poświęcona pisarstwu Kapuścińskiego‚
choć od jego debiutu minęło blisko czterdzieści lat!

Gwoli prawdy trzeba jednak za autorką wspomnieć‚ że Philip Weiss
w swej zdecydowanej niepochlebnej opinii napisał‚ iż Kapuściński „nadużywa
zaufania czytelnika‚ omijając pewne szczegóły”. Weiss zapomina całkowicie
o zadaniach prozy‚ skoro pisze bez opamiętania: „Największym wykroczeniem
(tej książki‚ chodzi o „Wojnę futbolową” – A.S.) jest jej bezcelowość”. Ale
to są poglądy tylko jednego krytyka‚ toteż nic dziwnego, że zafascynowana pisarzem
autorka konstatuje: „Ryszard Kapuściński nie jest więc tylko świetnym
reporterem i wybitnym pisarzem. Ryszard Kapuściński to już instytucja!”