Bardzo jednostronna biografia, pisana przez konserwatywnego
polityka, który ani przez moment
nie ukrywa swojej fascynacji dokonaniami Żelaznej
Damy. Już przedmowa, jaką Blundell napisał
specjalnie dla polskiego czytelnika, wzbudza
nieufność. Panegirysta pisze: „Pozostawiła naród
ludzi w dużej części z siebie zadowolonych i chodzących
z podniesionymi głowami, kwitnącą gospodarkę”.
Skoro było tak dobrze, to dlaczego
w 1990 roku musiała ustąpić w wyniku narastającej
niechęci we własnej partii? Dlaczego w 1997 roku konserwatyści
ponieśli rekordową w historii porażkę, oddając władzę laburzystom pod
przywództwem minoderyjnego Tony’ego Blaira? Wreszcie, skoro tyle jej
naród zawdzięcza, to dlaczego ten sam naród w 2002 roku przyznał jej
trzecie miejsce na liście stu najbardziej nielubianych Brytyjczyków?.
Zafascynowany wolnością gospodarczą Blundell z lekceważeniem

traktuje wolności obywatelskie. A przypomnijmy, że rządy Thatcher to
m.in. okres rozbijania związków zawodowych, niespotykanych w krajach
demokracji uprawnień policji, a jednocześnie brutalnych starć młodych ludzi
z policją. To też okres rosnącego bezrobocia i obciążeń podatkowych
najbiedniejszych grup społecznych. Wielu ekonomistów, mniej przychylnych
pani Thatcher, zwraca uwagę, że faktyczny wzrost gospodarczy był
nie tyle bezpośrednio związany z jej polityką, co z sytuacją na rynkach
światowych, w tym bardzo korzystnymi cenami ropy w latach jej rządów.
W kontekście wojny o Falklandy Blundell pisze: „Jedenaście tygodni wojny
(…) przetransformowało panią premier z przywódczyni własnego państwa
w postać rangi światowej”. Tymczasem wiadomo, że bezsensowny
konflikt był prowokacją polityczną… obliczoną na wygranie przez partię
Thatcher najbliższych wyborów w atmosferze patriotycznego zrywu. Do
listy grzechów Żelaznej Damy polski czytelnik mógłby jeszcze dodać jej
wyraźną niechęć do rozszerzania Unii Europejskiej.
Biografia Johna Blundella pisana jest na kolanach i spełni oczekiwania

wyłącznie tych czytelników, którzy podzielają poglądy jej bohaterki,
a tak kontrowersyjna postać wymaga rzetelnej, nie nacechowanej
ideologicznym uwielbieniem, oceny.