Leonardo da Vinci, 500 lat po śmierci, nadal jest blisko współczesnych, a to dzięki swemu geniuszowi, który naukowcy wciąż próbują zrozumieć. Wprowadzeniem do książki jest spis danych personalnych, ułatwiający poznanie kolejnych postaci pojawiających się w trakcie lektury. Dowiadujemy się, kto był blisko Mistrza w jego pracowni, kto jaką pełnił rolę na dworze. Pojawia się matka Mistrza, poznajemy ich relacje. Poznajemy również Mediolan renesansowy, zakorkowany podobnie jak w obecnych czasach. W tym okresie panuje w nim Ludovico Maria (il Moro) z rodu Sforzów. Ale najważniejsza w tej opowieści jest osobowość samego Mistrza, którego wielowymiarowa inteligencja ściera się z kruchością i wielkością ludzkiego przeznaczenia. Mistrz pojawiający się na ulicach Mediolanu w swoim różowym płaszczu, z rozwianym włosem nagle z naukowca zmienia się w detektywa.

Marco Malvaldi jest znanym włoskim pisarzem, który ma do siebie dystans, a to u pisarza cenna cecha. Otóż w ostatnim rozdziale „Od autora. Książka pełna błędów” dowiadujemy się, co jest prawdą, a co nie, a sam Autor przyznaje: „Tym samym kończąc te uwagi, chciałbym odradzić czytelnikom posługiwanie się tą książką jako pozycją z zakresu historii. Jest to powieść. I choć wiele faktów historycznych zostało potwierdzonych, nie jest powiedziane, że potwierdzone są także związki między tymi faktami. (…) Uważam przy tym, że nieużywanie wyobraźni przy pisaniu książki z geniuszem Leonarda da Vinci w roli głównej byłoby nie tylko błędem, ale i oznaką braku szacunku”.