„Nie jestem złym człowiekiem, ale zrobiłam coś bardzo złego. (…) Jestem morderczynią”, wyznaje Emma już na wstępie. Wkrótce wyjawi, kogo zabiła i czym sobie na to zasłużył.

W gęstej i dusznej atmosferze, wciągającej jak wir, czytelnik poznaje trzy wersje wydarzeń: Emmy, jej męża oraz jej kochanka. Tylko jedna jest prawdziwa. Czy to ona była zranioną, niepewną siebie uczennicą, a on charyzmatycznym nauczycielem, który ją uwiódł? Po wielu latach będzie musiała stawić czoło konsekwencjom swoich nastoletnich wyborów. Teraz jest matką i żoną, odnoszącą sukcesy bizneswoman. Przed sprzedażą domu postanawia pozbyć się sekretu, który zakopała w ogrodzie. Grób jednak okazuje się pusty. Wkrótce ktoś zaczyna ją śledzić i prześladować. A może tylko tak się jej wydaje i ta makabryczna gra jest wytworem jej wyobraźni… Bo czytelnik nie ma pewności, czy Emma jest szczera. Czy naprawdę jest ofiarą. Kobieta o tak chwiejnej psychice i bagażu przeszłości jest mało wiarygodna. Mitchell niespiesznie odkrywa karty i meandry zawiłej psychiki swoich bohaterów. Umiejętnie podkręca atmosferę i mnoży wątpliwości, wodząc czytelnika za nos i podsuwając mylne tropy. Ten misternie skonstruowany, dynamiczny i sugestywny thriller psychologiczny obfituje w emocje, a czytelnicy wraz z Emmą przekonają się, że „Przeszłość to fajne miejsce na odwiedziny, lecz niedobre na pobyt”.