Historycy zajmujący się codziennością powstańczego warszawskiego zrywu często mówią o czymś w rodzaju epidemii miłości. Zawarto wówczas aż 256 małżeństw i były to głównie śluby powstańców. Nie można wykluczyć, że liczby są niepełne, gdyż część ślubów nie była należycie udokumentowana, jak twierdzi autorka. Nowożeńcy tracili często życie na ulicach pacyfikowanego przez nieprzyjaciela miasta i chowano ich w oddzielnych, często anonimowych mogiłach. Śluby były zawierane ze zrozumiałych względów w różnych miejscach: w kościołach, prywatnych mieszkaniach, schronach, szpitalach.

Książka Iwony Kienzler nie opowiada zatem o przyczynach wybuchu Powstania Warszawskiego, jego przebiegu czy zasadności. Autorka pokazuje, że dla wielu osób był to również czas miłości. Czytelnik znajdzie tu historię małżeństwa poety Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, przeczyta o losach powstańczych miłości hrabianek Branickich. Są tu także wspomniani zwyczajni, nieznani młodzi ludzie, których miłość dopadła w tym tragicznym czasie. Jeden z rozdziałów opowiada o Janie Nowaku-Jeziorańskim, „kurierze z Warszawy”, i miłości jego życia – Jadwidze Wolskiej, z którą przeżył przeszło pół wieku.