Od czasów wyniesienia na ołtarze skromnej siostry Faustyny, napisany przez nią „Dzienniczek” stał się przedmiotem wzmożonego zainteresowania nie tylko zwykłych ludzi, pragnących zgłębiać Boże miłosierdzie, ale i teologów, pisarzy ascetycznych oraz biblistów. Co i rusz powstają rozprawy naukowe na temat miłosierdzia.

Największy przymiot Boga – Jego miłosierdzie pojawia się na każdej ze stron zapisków „Dzienniczka”, w dzienniczkowej litanii, w pragnieniach, działaniach i modlitwach siostry Faustyny. Cel jest jeden – aby jak największa rzesza ludzi, a szczególnie grzeszników, dowiedziała się o tym przymiocie.

Autor pozycji, ks. bp Kazimierz Romaniuk, tłumacz i biblista, konfrontuje „Dzienniczek” z danymi Pisma Świętego na temat miłosierdzia, dochodząc do wniosku, że nie ma w nim żadnych cytatów biblijnych. Siostra Faustyna koncentrowała się wyłącznie, zgodnie z otrzymanymi poleceniami, na zapisach tego, co wiązało się z miłosierdziem Bożym. Wypowiedzi Faustyny, nie posiadającej nawet średniego wykształcenia teologicznego – zauważa autor – posiadają oryginalność teologiczną, która zastanawia badacza. Bp Romaniuk w dwóch zasadniczych rozdziałach mówi głównie o miłosierdziu Bożym, ale też o miłosierdziu ludzkim, bo i ono również pojawia się na kartach „Dzienniczka”. Mówi jasno, przejrzyście, fascynująco i przekonująco. Warto pochylić się nad tą pozycją.