Ósmy ilustrowany atlas warszawskiej architektury poświęcony jest dzielnicy, która znajduje się w centralnej części Warszawy, między Śródmieściem a Wolą. Dzielnicy w XIX wieku zamieszkiwanej przez ludność żydowską, która wyrosła na gruzach getta zrównanego z ziemią przez hitlerowskie Niemcy. Po wojnie gruz Dzielnicy Północnej (jak wcześniej nazywano ten obszar) stał się budulcem nowych osiedli. Architekt Bohdan Lachert – twórca Muranowa – w 1949 roku na łamach pisma „Architektura” tak pisał o swoim projekcie: „Tak jak uwarstwienia starożytnej Troi pozwoliły archeologom zbadać i poznać historię, tak budowa nowej dzielnicy mieszkaniowej dla świata pracy na Muranowie, na wzniesieniu gruzowym, będzie świadectwem powstania nowego życia na gruzach dawnych stosunków społecznych, na terenie upamiętniającym bezprzykładne barbarzyństwo hitleryzmu i bohaterstwo powstańców Ghetta”.

Koncepcja osiedla-pomnika była kontrowersyjna, ale bardzo odważna. Współczesny Muranów to architektoniczny palimpsest wskazują autorzy przewodnika. W tomie opisano 62 budynki, detale architektoniczne, pomniki i rzeźby znajdujące się na tym terenie. Każdemu obiektowi towarzyszy krótki opis i ilustracja. Znajdziemy więc informacje m.in. o Żydowskim Instytucie Historycznym, Muzeum Historii Żydów Polskich Polin, kościele św. Augustyna, Pałacu Mostowskich, Muzeum Więzienia Pawiak, Pomniku Umschlagplatz, Ambasadzie Chińskiej Republiki Ludowej, kinie Muranów, Ogrodzie Krasińskich, wreszcie o budynku przy ul. Nowolipie o wygiętej po łuku fasadzie z kolumnadą, w którym mieścił się Dom Książki z księgarnią i czytelnią.