Antologia wierszy, esejów, dykteryjek i innych krótkich form, dla których
wspólnym mianownikiem poeta uczynił, mówiąc wprost, napoje
wyskokowe i w ogóle kulturę ich spożycia. „Julian Tuwim przeszedł do
historii literatury m.in. jako leksykograf pijaństwa, chyba jedyny w Polsce
i jeden z nielicznych w świecie, czym zaskarbił sobie sympatię Polaków
zaglądających do kieliszka, tzn. przytłaczającej większości”. Nie
był jednak autor „Kwiatów polskich” takim, pardon, moczymordą, jak
by się z pozoru mogło wydawać, pisze dalej w swym posłowiu Tadeusz
Januszewski, biograf poety. A już na pewno nie w wieku dojrzałym,
kiedy „ani zdrowie, ani żona nie pozwalały”, choć wciąż mu zależało na
„kreowaniu legendy alkoholicznej własnej osoby”.

Tak czy siak uroczo opublikowany przez Iskry zbiorek już samą
lekturą wprawia w doskonały nastrój, którego podkreślenie i utrwalenie
stanowić mogą (powinny!) ulubione trunki, popijane sukcesywnie,
z umiarem – jak radzi autor. Lekturę zaś uzupełniają liczne reprodukcje
rycin, rysunków i fotografii „z epoki”, przedstawiających raczących się
– a jakże – Skamandrytów, Boya, Makuszyńskiego, a nawet Tomasza
Manna! Na zdrowie!