Dużo się słyszy w rozmaitych mediach o narcyzmie, stał się on popularnym tematem podcastów (adresowanych głównie do kobiet), dotyczących związku z osobą narcystyczną. Problem w tym, że trudno określić, czym jest narcyzm, ponieważ pod tym hasłem kryje się całe spektrum zachowań. Ten poradnik porządkuje wiele spraw. Został napisany przez wykładowcę psychologii na Uniwersytecie Georgii dr. W. Keitha Campbella oraz dziennikarkę Carolyn Crist i pomaga zrozumieć, że czym innym jest komponenta osobowość, a czym innym jej zaburzenie, które podlega diagnostyce i które można leczyć.

Jeden z typów osobowości narcystycznej, tzw. narcyz wielkościowy, potrzebuje kogoś, kogo można określić mianem trofeum, kto np. podniesie jego prestiż. I tutaj paradoks – nie chodzi wcale o budowanie więzi, tylko o budowanie wizerunku. Co ciekawe, często ludzie o tym komponencie osobowościowym dobierają się w pary z inną osobą o podobnej konstrukcji psychicznej. Są nastawieni materialistycznie, szukają poklasku i to im wystarczy. Wtedy wszystko gra. Gorzej, jeżeli osoba narcystyczna wiąże się z kimś, kto oczekuje zaangażowania. Wtedy zaczynają się schody. Osoba o osobowości narcystycznej potrzebuje być podziwiana, lubi otaczać się osobami o niższym standardzie, którym ona w jakiś sposób imponuje, bo karmi się ich uwagą i atencją. Jest jeszcze jedna, z pozoru nietypowa, strategia stosowana przez osoby narcystyczne, czyli potrzeba bycia pocieszaną. Jednak najbardziej problematycznym tematem jest dominacja, ponieważ narcyz stosuje kontrolę, by manipulować partnerem. I tu już zaczyna się robić naprawdę niefajnie. Istnieją badania naukowe świadczące o braku empatii osób narcystycznych, o skłonności do przemocy w związkach, w tym również seksualnej. Jest to bezpośrednio skorelowane z ich ogromną roszczeniowością i skłonnością do instrumentalnego traktowania innych ludzi. Jeśli brzmi zbyt znajomo, to może warto rozważyć terapię albo rozstanie? Osoba uwikłana w związek z narcyzem potrzebuje wsparcia, by móc utwierdzić się w faktycznym oglądzie rzeczywistości, wolnym od wpływu manipulacji partnera. Do tego potrzebni są sojusznicy. Problem dotyka nie tylko związków romantycznych, ale także relacji przyjacielskich (no właśnie, czy możliwa jest przyjaźń z narcyzem?). Co ciekawe, rzadko kiedy osoby o narcystycznym zaburzeniu osobowości trafiają do gabinetu terapeutycznego, dużo częściej po pomoc zgłaszają się osoby, które potrzebują rozeznania się w swojej relacji z taką osobą. Ponieważ jednak, o czym należy pamiętać, każdy z nas ma tzw. ranę narcystyczną, więc warto jest się temu przyjrzeć i popracować nad wynikającymi z tego faktu toksycznymi zachowaniami w codziennym funkcjonowaniu.