Jean Baudrillard‚ głośny przedstawiciel francuskiego postmodernizmu‚ łączy filozofię‚ myśl socjologiczną i refleksję nad kulturą, a wszystko to podaje w oryginalnej‚ prowokacyjnej i ironicznej stylistyce. Bada fenomeny
współczesności takie jak konsumpcja‚ media‚ informatyzacja itp., ale w książce „O uwodzeniu” zajmuje się, oczywiście, erotyką. Niegdyś
skrywana w intymności‚ spychana i obwarowana różnymi zakazami‚ dzisiaj jest nie tylko przedmiotem naukowych badań‚ ale zupełnie jawną częścią życia publicznego. Obrazy o zabarwieniu erotycznym‚ a może raczej seksualnym‚ bombardują nas ze wszystkich stron. Mamy do czynienia z jednej strony wręcz z ostentacyjnym traktowaniem kobiet
jak przedmioty‚ z drugiej zaś – z coraz skuteczniejszą walką o równouprawnienie
kobiet i mężczyzn. W takiej rzeczywistości Baudrillard pyta o uwodzenie.

Nie waha się przy tym krytykować feminizmu‚ m.in. za uleganie podziałowi płci stworzonemu przez męskość‚ ale ta i inne kontrowersyjne
tezy tylko odrobinę odsłaniają sposób rozumowania francuskiego filozofa. On sam ponoć porzucił ideę uwodzenia jako pewnego arystokratycznego
przyporządkowania znakom i rytuałom‚ mającego w zamierzeniu
być alternatywą dla mieszczańskiego‚ konsumpcyjnego stylu życia. Jednak warto sięgnąć po tę pozycję‚ choćby i z tego powodu, by przekonać się, dlaczego dziś dla autora‚ jak głosi cytat na okładce „tylko
nie-kobieta udająca kobietę może wzbudzić czystą fascynacjꔂ a zatem
uwieść.