Tym razem dziennikarka, mistrzyni polskiego reportażu zaskoczyła czytelników, bo prawdziwe zdarzenia ubrała w fikcję literacką. Jej opowieść inspirowana jest wcześniejszymi reportażami, zebraną dokumentacją oraz „zaleceniami dziewiętnastowiecznych pedagogów”. I jak pozostałe jej książki traktuje o złu.

Zbeletryzowany reportaż łączy fikcję z prawdą. Jak tłumaczy wydawca, „nie każdą prawdę można opowiedzieć w reportażu. Ale nawet wtedy nie wolno milczeć. Dlatego Justyna Kopińska musiała, w zbeletryzowanej formie, powrócić do najbardziej potwornych miejsc, jakie poznała na swojej drodze”.

Bohaterem książki jest reporter, który daje się zamknąć w szpitalu psychiatrycznym, aby sprawdzić, czy pogłoski o koszmarnym traktowaniu pacjentów są prawdziwe. Tam poznaje sadystyczną panią ordynator, która stosuje drastyczne metody „leczenia”. Autorka stopniowo odkrywa przed czytelnikiem prawdę, skąd tyle zła w Alicji sprawującej w szpitalu despotyczne rządu. Opowieść toczy się w charakterystycznym dla Justyny Kopińskiej stylu, granice reportażu mocno się rozmywają, ale wciąż z tyłu głowy mamy, że tak potworne miejsca i sadystyczne osoby o ogromnej władzy mogą gdzieś w Polsce istnieć naprawdę.