Z reguły nie omawiamy wznowień, jednak w tym
przypadku z zadowoleniem odstępujemy od tej
zasady, gdyż zebrane w jednym tomie trzy opowieści
o legendarnym Janie Piszczyku, jako jednej
z kulturowych już polskich ikon, ukazały się dopiero
po raz drugi i to w roku śmierci ich autora,
z pewnością najwybitniejszego scenarzysty w historii
polskiego kina.
Pierwsza część przygód bohatera, która nosi
tytuł „Sześć wcieleń Jana Piszczyka”, została zekranizowana
w 1960 roku przez Andrzeja Munka jako „Zezowate szczęście” i wszyscy pamiętają kreację Bogumiła Kobieli. Po latach Jerzy Stefan
Stawiński napisał „Smutnych losów Jana Piszczyka ciąg dalszy” i znowu
powstał film. W 1988 reżyser Andrzej Kotkowski zrealizował „Obywatela
Piszczyka”, a w jego postać wcielił się Jerzy Stuhr, również wielki aktor,
ale nie osiągnął już tak wielkiego rozgłosu jak jego poprzednik, chociaż
został nagrodzony za swoją rolę na festiwalu w San Remo w 1989
roku. Dopełnieniem jest tekst trzeci zatytułowany „Niekłamane oblicze
Jana Piszczyka”, który jeszcze nie został sfilmowany, bo może brak
jest wystarczająco odważnego reżysera, jak też odtwórcy roli głównej.
W każdym razie w zebranych w jednym tomie tekstach ukazujących
bohatera od czasu przedwojennego aż po rok 1989 otrzymujemy portret
jednego z najbardziej rozpoznawalnych polskich bohaterów literackich,
a bardziej nawet filmowych ostatnich dziesięcioleci, który stał się
symbolem pewnej odmiany polskiej mentalności.