Tytułowy bohater, rozbudzony wiosną po zimowym śnie, szaleje z głodu – nie nasycają jego apetytu smakołyki wskazane przez leśnych przyjaciół: ani trawa, ani poziomki,
ani koniczyna, ani nawet świeża rybka wprost ze strumienia. Tak to już jest z głodnymi misiami. Jednak gdy Miś wraca do swojej nory, okazuje
się, że w międzyczasie nora się… zmniejszyła, a Miś nie może się doń dostać. Nie przeszkadza to łakomczuchowi we wpałaszowaniu wszystkich ciasteczek przygotowanych
dlań przez inne zwierzaki, chociaż obżarstwu oddaje się na zewnątrz. Jaki z tego morał? Chyba taki, że lepiej objadać się poza domem
niż w domu…