Praca dogłębnie relacjonuje spektakularny projekt Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, wydatnie pomagający w odtwarzaniu gospodarek państw europejskich po zakończeniu II wojny światowej. Obejmował pomoc w postaci bogactw naturalnych, produktów żywnościowych, kredytów, technologii i dóbr inwestycyjnych.

Nazwa wywodzi się od nazwiska pomysłodawcy, sekretarza stanu USA, generała George’a Marshalla. W czerwcu 1947 roku – występując z prelekcją na Uniwersytecie Harvarda – wyraził deklarację wsparcia ekonomicznego dla krajów Starego Kontynentu, definiując jego charakter i warunki otrzymania.

Szczegółowy plan odbudowy został wkrótce opracowany – na spotkaniu państw zachodnioeuropejskich. Podobna pomoc – oferowana Związkowi Sowieckiemu i jego satelitom – została en bloc odrzucona przez Kreml, a za nim – jak za panią matką – także przez rząd Polski, który wcześniej wyraził wstępną aprobatę dla amerykańskiej propozycji. Plan Marshalla został uchwalony przez amerykański kongres 3 kwietnia 1948 i wszedł w życie tego samego dnia po podpisaniu przez prezydenta Harry’ego Trumana. Program realizowano przez cztery lata. W tym czasie przekazano ponad 13 mld dolarów – w postaci pomocy technicznej i ekonomicznej, aby przyspieszyć rekonstrukcję gospodarek krajów należących do Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, prekursorki Unii Europejskiej.