Książka Starca Paisjusza jest cenną duchową lekturą o pomijanym w dzisiejszych czasach temacie, traktowanym archaicznie i nieaktualnie. Tematem tym jest droga pokuty, jaką musi przejść każdy wierzący człowiek, a która to droga jest dziś zapomniana. Tymczasem, idąc za myślą Rainera Marii Rilkego – „tylko to, co trudne, jest prawdziwe”. Pokuta dotyczy tego, co najistotniejsze w ludzkim wnętrzu – prawdy o nas samych, niemile uświadamianej prawdy o naszej nieprawości; ta prawda jest najtrudniejsza do przyjęcia. Toteż coraz więcej ludzi ma problem z uznaniem siebie za grzesznika. Książka „Pokajanie” dotyka więc zapomnianego nerwu ludzkiego sumienia. Autor, wykorzystując tradycje chrześcijańskiego Wschodu, Pisma Świętego, Efrema Syryjczyka i innych ojców Kościoła, oraz odwołując się do swoich autobiograficznych doświadczeń, na podobieństwo Jana Chrzciciela podnosi głos ożywiający zamierające sumienia, aby podjęły od wieków sprawdzoną praktykę Pokajania. Praktyka ta nie skupia się na samym grzechu, a bardziej na powrocie do Boga.