Bohaterka tej monografii urodziła się w Lidzie w 1941 roku. Po wojnie zamieszkała z matką – krawcową i ojcem – modystą w Jeleniej Górze. Po ukończeniu matury wstąpiła na filologię polską we Wrocławiu i tam – w barze mlecznym – ujrzał ją fotoreporter tygodnika „Dookoła Świata”. Portret urodziwej nastolatki niebawem ozdobił okładkę pisma. Zauważyła ją Maria Kaniewska poszukująca partnerki dla odtwórcy roli tytułowej w adaptacji filmowej powieści Kornela Makuszyńskiego pt. „Szatan z siódmej klasy”.

Po sukcesie ekranizacji Pola Raksa zrezygnowała z polonistyki i zaczęła studiować aktorstwo w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. L. Schillera.

Gdy w 1967 roku zagrała Marusię w serialu „Czterej pancerni i pies”, miała już status gwiazdy. Rola ta ugruntowała jej sławę, ale stała się też początkiem końca aktorskiej przygody. Tak bardzo do niej przylgnęła, że oferty filmowe przychodziły coraz rzadziej. Nie wiodło się jej również w życiu osobistym. Małżeństwo z operatorem i reżyserem Andrzejem Kostenko rozpadło się szybko, syna wychowywała sama. Ponownie za mąż nie wyszła, a związek z młodszym o dekadę Bogusławem Lindą trwał niedługo.

Sukcesy odnotowywała za to na scenie. W latach 1964- 68 była związana z Teatrem Powszechnym w Łodzi, potem głównie ze stołecznym Teatrem Współczesnym. Wystąpiła między innymi w: „Czarownicach z Salem” Arthura Millera, „Romeo i Julii” Williama Szekspira, „Świętej Joannie” George’a Bernarda Shawa, „Pastorałce” Leona Schillera, „Kobiecie bez znaczenia” Oscara Wilde’a, „Listach naszych czytelników” Zbigniewa Herberta…

Dzięki uprawnieniom projektantki, które uzyskała od Ministerstwa Kultury i Sztuki po zdaniu egzaminu, mogła profesjonalnie zająć się modą i historią sztuki. Zaczęła redagować rubrykę modową na łamach „Rzeczpospolitej”. Tworzyła też własne kolekcje i kostiumy teatralne. Wiele lat temu przeprowadziła się do Kałuszyna, gdzie mieszka w domu na łonie natury.