Ponad 10 mln egz. książek Allena Carra kupił świat
nałogowo palący nikotynę. Jak twierdzi sam autor,
metoda na rzucenie palenia, jaką on proponuje, jest
jedyną, by uczynić to „łatwo, natychmiast i trwale”,
bez „objawów odstawienia”, „bez chemii, leków,
dodatkowych pomocy, bez depresji i – co nie bez
znaczenia właśnie dla pań – „bez konieczności tycia”.
Panie właśnie są adresatkami książki opublikowanej
w Polsce przez dawne palaczki, którym udało
się wyjść z nałogu metodą sami-Państwo-wiedzączyją.
„Są pewne powtarzające się obawy z rzucaniem palenia, charakterystyczne
tylko dla kobiet”, wyjaśnia autor we „Wstępie”. I dalej:
„palące kobiety odczuwają dużo większy lęk przed rzuceniem palenia
niż mężczyźni”. Dlaczego, o tym w kolejnych rozdziałach.

Przechodząc natomiast do samej metody, Carr nie wykłada jej
w kilku czy kilkunastu punktach niczym receptury na magiczną miksturę.
Twierdzi, że już sam fakt czytania jego poradnika jest postępowaniem
zgodnym z „metodą”. Odwołuje się przy tym do rozsądku
palacza, uświadamiając mu rozdział po rozdziale, że papierosy – jak
na starym plakacie Andrzeja Pągowskiego – są „do dupy”. „Może się
wydawać, że to cud albo magia. Jednak w rzeczywistości metoda ma
podstawy naukowe, bazuje na faktach i zdrowym rozsądku” – pisze.
Można przypuszczać, że kluczem do sukcesu może być „zrozumienie
mechanizmu palenia”, co wyjaśniałoby także ułudę rozkoszy, jaka,
zdaniem palaczy, udziela się „przy dymku”. Prawdziwie relaksacyjnie
dla osoby starającej się „rozgryźć” Carra brzmi zatem jedna z rad:
„przestań zadręczać się myślami o tym, jak działa ta metoda”. Ha, łatwo
powiedzieć.