Joan Wolf, zainspirowana starotestamen­tową historią o wędrówce Izraelitów do ziemi Kanaan i zburzeniu murów Jerycha, chętnie wraca na łamach książki do wyda­rzeń i postaci opisanych w Księdze Jozuego. Oczywiście powieść jest zbeletryzowanym dziełem amerykańskiej pisarki, ale histo­ria mądrej i pięknej Rachab niesie w sobie zarówno dużo prawdy historycznej, jak i sporo autorskiej fantazji. Ponadto jest to książka o miłości i inności. Inna jest Rachab, jeśli chodzi o wychowanie, pogańskie wierze­nia, kulturę, przywiązanie do obyczajów lokalnych, a inny jest jej ukochany, Sala, Izraelczyk, wierzący w Boga Jahwe. W dodatku to zwiadowca i szpieg. Zatem chodzi tu również o miłość do wroga. Wzajemną zresztą. Co daje im pewność, siłę i ufność, że dobrze czynią? Wiara w Jahwe. A jak to się ma w przypadku poganki Rachab, czytelnik dowie się z kart książki. Kiedy w domu Rachab zjawia się Sala ze swoim ojcem jako zwiadowcy armii Izraela, dziewczyna decyduje się na śmiały krok, a właściwie zdradę. Dzięki mądrości i inteligen­cji Rachab przezwycięża wszelkie trudne sytuacje, tak zresztą dzieje się w przypadku jej ukochanego.

Autorka w liście do czytelników napisała: „W genealo­gii Mateusza najbardziej niezwykłe jest to, że zawiera ona imiona kobiet (Mt 1, 5). To coś niezwyczajnego w żydowskich rodowodach. W genealogii zapisanej przez Świętego Łukasza mamy tylko imiona mężczyzn. Powodem takiej zwyczajowej nieobecności kobiecych imion jest to, że w świecie Żydów kobiety nie miały właściwie żadnych praw. Od narodzin aż po śmierć były pod stałym nadzorem mężczyzn-ojców, braci albo synów. Za wspaniały symbol przemian, jakie Jezus przyniósł światu, zawsze uważałam to, że w Jego genealo­gii pojawiły się żeńskie imiona. Ci z was, którzy przeczytali Księgę Jozuego, wiedzą, że historia Rachab zajmuje w niej pięć rozdziałów, i to na ich podstawie stworzyłam powieść. Jednym z najbardziej interesujących wątków opowieści o Rachab w Księdze Jozuego jest dla mnie to, że wierzyła w Boga Izraelitów. Jak mogło do tego dojść? Postawiłam to pytanie sobie samej i odpowiedziałam tą historią”.