Jak twierdzi autorka, jedynie wyjątkowo cenne zabytkowe przedmioty powinny trafić do zawodowego konserwatora, bo większość jesteśmy w stanie odnowić sami, a w zasięgu naszych możliwości leżą setki prostych spraw. Dlatego też zachęca czytelników, aby sami wzięli się za naprawę nie tylko tytułowych mebli, ale też „innych przedmiotów”, czyli wyrobów z metalu i drewna, ram i obrazów, a także ceramiki, szkła i kryształów, nawet obiektów kamiennych. Wśród porad są też zalecenia jak konserwować czy naprawiać „markieterie ze słomy”, co oznacza „znaną od XVII wieku technikę dekorującą najróżniejsze przedmioty”, w której wykonywano „wyszukane meble, jak i bibeloty”. Dowiadujemy się też, że „w Europie Zachodniej obiekty te są poszukiwane przez kolekcjonerów jako kurioza, a ich odtwarzaniem zajmują się zawodowi konserwatorzy”. Ale dzięki krótkiej instrukcji zawartej w tym poradniku możemy odważnie sami podjąć się naprawy i rekonstrukcji zniszczonych przedmiotów. W każdym razie książka stała się w ostatnich miesiącach przebojem, bo – jak się okazuje – każdy z nas chciałby osobiście naprawiać, co inni przez lata zepsuli, albo wcale nie dbali.