Zaskoczyła mnie ta książka. Na poły melancholijny,
na poły wręcz psychodeliczny, a niekiedy po prostu
nużący zbiór paru opowiadań i jednej noweli, w których
Związek Radziecki i Rosja (dzisiejsza) pojawiają
się jedynie jako tło, nie zaś treść wydarzeń. Jednym
razem tło o znaczeniu epokowym, jak śmierć Józefa
Stalina, kiedy indziej ważne w tzw. własnym momencie
historycznym (jak tragedia w Budionnowsku
z 1995 roku), a jeszcze innym razem w formie
zupełnie błahych obserwacji spod przysłowiowej
budki z piwem. Przeciwnie zatem do zachęty wydawcy, iż do czynienia
mamy tutaj ze „zbiorem doskonałych opowiadań przedstawiających przekrój
dwudziestowiecznej historii” naszego wschodniego sąsiada, dostajemy
wymagający dużego zaparcia czytelniczego zestaw różnych literackich
kąsków, wśród których frazy genialne („Jej buty, opakowane w za duże
kalosze, wciskały się cicho w miękką przedwiosenną drogę, zostawiając
dokładny zapis ciężaru, który przyniosła na ten świat”) bez problemu sąsiadują
z dość bezpośrednimi opisami, jak poświęcony efektom wizualnym
menstruującej po raz pierwszy trzynastoletniej Andżeliki.