Życie rzadko bywa łaskawe – konstatuje jeden z bohaterów książki Magdaleny Mosiężnej, której akcja rozgrywa się w Warszawie w latach pięćdziesiątych. Ramy czasowe obejmują okres od 1953 roku, od śmierci Stalina, do zdarzeń zapowiadających exodus Żydów w 1968 roku. Autorka opisuje nastroje panujące wówczas w stolicy odradzającej się jak Feniks z popiołów. Jej mieszkańcy muszą mierzyć się z nowymi realiami życia. Pisarka zderza swoich bohaterów z historią powszechną, ale i przeszłością rodzinną, gdy otwierają się na powrót niezagojone rany. A Warszawa stanowi znakomite tło dla ich przeżyć i skomplikowanych relacji.

Maryla wychowuje samotnie trzech synów, traci już nadzieję, że jej mąż żyje po zatrzymaniu przez bezpiekę. Coraz trudniej pracuje się jej w wydawnictwie Debora, niewolnym od politycznych przymusów. Cenzura i socrealizm rozgościły się na dobre w branży książkowej. Uwikłana w podwójne życie, nie raz musi wybierać między własnymi pragnieniami a oczekiwaniami najbliższych. Autorka nie oszczędza swoich bohaterów, mierzą się oni z wieloma trudnymi sytuacjami i dylematami moralnymi. Pokazuje też, jak doświadczenie wojny wpływa na ludzką psychikę i charakter.

Magdalena Mosiężna umiejętnie buduje napięcie i zaskakuje zwrotami akcji, ale przede wszystkim porusza emocje rosnącym dramatyzmem.

„Rozstania Maryli” to zwieńczenie trylogii Magdaleny Mosiężnej – po „Maryli i Deborze” oraz „Cieniu Debory”. Warto przeczytać cały cykl, chociażby po to, żeby zaobserwować, jak rozwijał się talent literacki pisarki od debiutu, czyli pierwszego tomu trzyksięgu. Z niecierpliwością czekam na kolejne odsłony jej kreatywności. Jaką tym razem opowie nam historię?