Nim opisywany przez historyka władca został pogromcą chrześcijan, doprowadził do zjed­noczenia muzułmanów. Bowiem świat islamu był podzielony między dwa zwaśnione kalifa­ty. Sunnickich Abbasydów z siedzibą w Bagda­dzie i szyickich Fatymidów w Kairze.

Salah ad-Din Jusuf Ibn Ajjub, czyli „Prawy w Wierze Józef syn Ajjuba”, tak brzmiała pełna wersja jego personaliów, kojarzony głównie jako pogromca Krzyżow­ców. Klęska pod Hittin i utrata przez nich ich najważniejsze­go miasta – Jerozolimy, spowodowała szok w chrześcijań­skiej Europie – miał nadzieję stworzyć imperium. Zabrakło jednak kontynuatorów jego dzieła. Zmarł przedwcześnie, otoczony powszechną chwałą, lecz skarb państwa był pu­sty. Niespełna sześćdziesiąt lat po jego śmierci kres panowa­niu Ajjubidów w Egipcie położyli Mamelucy, zaś około 1260 roku z Syrii i Jordanii usunęli Ajjubidów Mongołowie.