Początek brzmi jak powieść kryminalna – kilka osób zostaje zamkniętych w salonie kosmetycznym w galerii handlowej. Razem z nimi trup – w szafie. Zapowiada się na komedię kryminalną. Szczególnie że w tej opowieści „trupów w szafie” jest więcej. Z każdą stroną odkrywamy tajemnice bohaterów, którzy zostali zmuszeni spędzić wigilijny wieczór wspólnie. To różnorodna grupa ludzi, reprezentująca rozmaite życiowe ścieżki i problemy. Każda z tych postaci wnosi coś unikalnego do historii. Okazuje się także, że bohaterowie mają ze sobą coś wspólnego… choć niekoniecznie to, co by sobie życzyli. A najwięcej ma w ich sprawie do powiedzenia Melania, właścicielka restauracji „Mokotowska Prowansja”, matka trójki dzieci, babcia, wdowa, kobieta iście demoniczna, blisko jej do Mirandy Priestly – bohaterki bestselleru napisanego przez Lauren Weisberger „Diabeł ubiera się u Prady”.

„Jesteśmy wyrzutkami na oceanie świątecznej, rodzinnej szczęśliwości” – pokpiwa w pewnym momencie Magdalena, jedna z tych nieszczęśliwie uwięzionych klientek salonu. W innym miejscu celnie opisuje pewne zjawisko: „Co jest w życiu zajmujące? Inni ludzie, oczywiście. Czy może ich problemy, co im w życiu nie wyszło”. I już wiemy, że miast przesłodzonej świątecznej opowieści otrzymujemy książkę, która niesie głębokie przesłanie i pozwala na chwilę refleksji nad własnym życiem. Agnieszka Lis pisze w sposób lekki, ale niepozbawiony głębi, zręcznie balansuje między momentami radosnymi a chwilami refleksji. Autorka pokazuje, jak ważne jest nie tylko dążenie do realizacji własnych pragnień, ale również otwartość na innych ludzi i ich potrzeby. Doskonała lektura na zimowe wieczory – pozwala oderwać się od codzienności i przypomina, że czasem ciekawe historie kryją się w zwyczajnych miejscach.