„Mało kogo interesowały zamierzchłe zabójstwa. Wraz ze zmyciem krwi wyparowuje również empatia w stosunku do ofiary i opłakującej ją rodziny”, konkluduje Teresa Battaglia. Ale w tym przypadku „Śpiąca nimfa” nikogo nie pozostawi obojętnym. Battaglia szuka mordercy sprzed kilkudziesięciu lat. Sześćdziesięcioletnia komisarz, szorstka w obyciu i do bólu sarkastyczna, a przy tym bezkonkurencyjnie przenikliwa, dała się już poznać polskiemu czytelnikowi w „Kwiatach nad piekłem”. Polubiliśmy ją za niezłomną walkę ze złem i mroczną stroną ludzkiej natury, a także z własnym ciałem i jego słabościami, gdyż choroba wciąż „dzień po dniu zżera jej pamięć”, zabiera tożsamość. Ta historia zaczyna się od obrazu „Śpiąca nimfa”, przedstawiającego zjawiskowo piękną dziewczynę. Ten magnetyzujący obraz jest wołaniem z przeszłości i kryje makabryczny sekret – namalowano go krwią pochodzącą z ludzkiego serca. Ślad krwi zaprowadzi komisarz Battaglię i Massima Mariniego do doliny Resia, surowej krainy wśród gór w północno-wschodnich Włoszech, której mieszkańcy wciąż kultywują tradycję, głęboko kochają swoją ziemię i strzegą tajemnic. Dlatego dochodzi do kolejnego morderstwa…

Atutem książek Tuti są pełnokrwiste i złożone postacie, sugestywność opisów, cięte, błyskotliwe dialogi oraz obyczajowo-historyczne, mistrzowsko nakreślone tło. To zaskakujący, nieoczywisty thriller psychologiczny z pewną dozą magii i zaskakującym finałem oraz silnym pierwiastkiem kobiecym.