Szesnastoletnia Laurel wymyka się z urodzinowego przyjęcia brata, aby we własnym towarzystwie snuć marzenia o staniu się aktorką. W wyniku niefortunnych zdarzeń staje się jedynym świadkiem makabrycznej zbrodni popełnionej przez jej matkę. Policja ustaliła, że Dorothy Nicolson, działając w obronie koniecznej, zabiła nieznajomego mężczyznę. Dla Laurel to wydarzenie staje się zalążkiem traumatycznych wspomnień. Mija 50 lat, główna bohaterka wraz z siostrami przyjeżdżają do rodzinnego Suffolk, na dziewięćdziesiąte urodziny swojej mamy. To ostatnia szansa na rozwiązanie dręczącej zagadki sprzed lat, uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy naprawdę znała swoją mamę. Laurel rozpoczyna śledztwo, które doprowadzi do rozwiązania najbardziej skrywanych sekretów.

Mogłoby się wydawać, że 510 stron może zanudzić czytelnika, ale nie w przypadku powieści Kate Morton. To była niepozorna historia, która okazała się przebiegłą i niezwykle przemyślaną intrygą. Bardzo podobało mi się podzielenie fabuły na rozdziały z perspektywy Laurel, opisujące teraźniejszość, oraz te o przeszłości Dorothy z czasów wojny, kiedy była nastolatką. Podróż przez jej młodzieńcze lata była fascynująca. Czytelnik obserwuje przemianę młodej dziewczyny, która staje się ofiarą własnych ambicji i zaczynają nią kierować zazdrość i chęć zemsty. Ten wątek prowokuje do refleksji, żeby nie udawać kogoś innego i nie zapominać o wyznawanych wartościach, bo można stracić wszystko. Wymusza także pewną myśl: czy na pewno znamy własnych rodziców? Jestem pod wrażeniem, jak na takiej wielowątkowości została zbudowana logiczna i spójna historia. Zakończenie sprawiło, że wszystkie moje domysły dotyczące rozwiązania sekretów Dorothy okazały się daleką od prawdy iluzją.

Książka jest bardzo starannie wydana: ma przepiękną obwolutę ze złotymi zdobieniami, wstążeczkę i wyklejkę z tym samym motywem, co na obwolucie – idealnie nadaje się na prezent.