Książka jest obszerną biografią znanego aktora, szeroko opisującą jego karierę aktorską na tle życia osobistego. Autor dużo miejsca poświęca nie tylko najbardziej sławnym filmom, jak cykle o Rocky’m Balboa czy Johnie Rambo, ale również produkcjom mniej znanym, tym z początku kariery, jak również późniejszym, które karierą tą zachwiały. Te ostatnie to m.in. „Stój, bo mamuśka strzela”, „Człowiek demolka” czy „Dopaść Cartera”. Wymienione filmy poniosły klęskę przed publicznością kinową, ale wprowadzone na kasety video, a potem inne nośniki, zarobiły ostatecznie na siebie, chociaż nie tyle, ile oczekiwali producenci. No i pokazywały je telewizje na całym świecie, co również przekładało się na pieniądze oraz popularność. Tym niemniej zachwiały aktorskim emploi Stallone’a, który przez kilka lat występował w charakterystycznych rolach drugoplanowych, a nawet na okres trzech lat zupełnie zaniechał występów na dużym ekranie, skupiając się na innych projektach, jak pisanie i promowanie książki na temat zdrowego trybu życia. Zagrał jednak w dwóch odcinkach serialu „Las Vegas” w specjalnie dla niego napisanych rolach. Pozycję gwiazdorską odzyskał rolami w filmach z gatunku łubudu jak „Strażnicy galaktyki” czy „Niezniszczalni”.

Zanim Stallone odniósł sukces „Rocky’m”, do którego napisał scenariusz, musiał przebyć drogę przez mękę, polegającą na desperackich próbach przekonania wytwórni, że warto ten temat sfilmować. Kiedy uzyskał wreszcie zainteresowanie dla projektu, postawił warunek, że on sam zagra tytułowego bohatera, czym wprawił producentów w osłupienie, bo mieli oni na uwadze któregoś z bardziej znanych wykonawców. W dodatku Stallone w pierwszym wrażeniu wzbudzał odczucia raczej niekorzystne: był wprawdzie wysportowany i umięśniony, ale miał bełkotliwą mowę i wprowadzający w błąd wyraz oczu jako mało inteligentny. Ale jego desperacja przekonała decydentów i powierzyli mu rolę boksera o włoskim rodowodzie. W tym czasie Stallone, grający wcześniej wyłącznie role trzecioplanowe, między innymi w ekranizacji powieści Raymonda Chandlera „Żegnaj, laleczko”, gdzie zagrał ochroniarza-bandytę i przez całą fabułę nie wypowiedział słowa, za to zastrzelił swoją szefową, znajdował się w trudnej sytuacji materialnej. Trudnej do tego stopnia, że wraz z żoną musieli sprzedać psa za 50 dolarów, bo nie było ich stać na kupowanie mu jedzenia. Ale kiedy nasz bohater stał się sławny i bogaty, odkupił ulubionego czworonoga, tym razem za kwotę 3 tys. dolarów.

Autor swobodnie opowiada o życiu i filmach swojego bohatera, nie szczędząc licznych ciekawostek, szczegółów i anegdot zza kulis filmowego planu. Informacje gromadził od dawna jako fan aktora, prowadzący od kilkunastu lat stronę internetową na jego temat. Wiedzę Urbańskiego dokumentuje potężna bibliografia, głównie w języku angielskim.