Sądząc po bogatej
bibliografii z końca książki o relacjach ojciec-
syn pisze się w Polsce znacznie mniej na Zachodzie. Ta książka to opracowanie naukowe,
którego forma i język ma uczynić je przystępnym dla zainteresowanego,
wnikliwego czytelnika-
nieprofesjonalisty. Autor jest niemieckim uczonym, psychologiem
o orientacji psychoanalitycznej,
ma też osobiste powody do zajmowania się tytułową problematyką,
ponieważ dość wcześnie opuścił go ojciec. W szczególności
interesuje się słabo rozpoznanym
i śladowo obecnym w literaturze
doświadczeniem tęsknoty za ojcem nieobecnym, badaniu tego fenomenowi poświęcił wiele czasu
i tę książkę. Ograniczył się do sytuacji chłopców i mężczyzn bez ojców, nie podjął kwestii dotyczących
córek, dziewczynek i kobiet.

By zdiagnozować sytuację braku czy deficytu i pokazać jego
konsekwencje, należy przedstawić
znaczenie psychologiczne
i egzystencjalne obecności ojca
w życiu chłopca i mężczyzny. Temu poświęcona jest pierwsza część książki – analizie poszczególnych
faz rozwoju osobowego pod względem znaczenia obecności
ojca. Na drugą składają się obszerne,
pogłębione wywiady terapeutyczne
z mężczyznami i chłopcami,
w różnym wieku, którzy bardzo
wcześnie stracili ojca lub zostali
przezeń opuszczeni. Trzecia
poświęcona jest fenomenalnie
ważnemu problemowi „społeczeństwa
bez ojców”, które rozumieć
należy metaforycznie jako
rzeczywistość społeczną, w której ranga autorytetów maleje.
Oraz dosłownie – obie wojny światowe dziesiątkowały mężczyzn na frontach a zmiany cywilizacyjne i społeczne spowodowały, ze stali się praktycznie nieobecni w życiu swoich dzieci…

Książka poważna i potrzebna,
w lekturze wymagająca skupienia.