Szeptuchy to w rozumieniu encyklopedycznym kobiety, które praktykują magię pozytywną, często w ramach ludowych uzdrowień. Uważane są za posiadające umiejętności leczenia, przeważnie przez magiczne rytuały i modlitwy. I oczywiście szeptuchy kojarzą się nieodłącznie z Podlasiem, gdzie jest ich najwięcej, stanowią tam swego rodzaju symbol regionu. To szczególne zjawisko świetnie opisane w rozprawie doktorskiej jest tylko pretekstem (ale głęboko rozpracowanym) do dogłębnej analizy sytuacji narodowościowej, religijnej i językowej na Podlasiu. Autorka podkreśla, że „jest to fenomen, z jednej strony będący pozostałością po rozbudowanym systemie kultury ludowej, a z drugiej stanowiący inherentny element w sieci wzajemnych stosunków społecznych”.

Jak czytamy dalej, „przedmiotem badań jest zjawisko medycyny ludowej w świadomości prawosławnych mieszkańców powiatów hajnowskiego i bielskiego w województwie podlaskim, a także stosunek Cerkwi prawosławnej i jej przedstawicieli do tego zjawiska” na podstawie „długotrwałych badań etnograficznych”. W rezultacie otrzymaliśmy bardzo wartościową pracę, która powinna być zauważona w konkursach na najlepsze książki naukowe.