Ponad cztery dekady temu reżyser Kazimierz Kutz planował film pt. „Różowy horyzont”. Miał dopełnić jego śląski dyptyk: „Sól ziemi czarnej” i „Perła w koronie”. Twórca zamierzał zrealizować cześć trzecią w konwencji… westernu. Poświęconego Ślązakom, którzy w XIX wieku wyemigrowali do Teksasu i tam założyli miasteczko Panna Maria. Władze PRL-u sprzeciwiły się jednak temu pomysłowi. Główny bohater filmu – Leopold Moczygemba, charyzmatyczny franciszkanin najpierw namawiający swych ziomków do wyjazdu za ocean, a następnie przewodzący im na Dzikim Zachodzie – okazał się nie do zaakceptowania. „Żaden ksiądz nie będzie nam tu wyprowadzał ludzi z Polski. Poza tym on przypomina Wyszyńskiego” – usłyszał reżyser w Ministerstwie Kultury. „Różowy horyzont” nigdy więc nie powstał – z kronikarskiego obowiązku podaję planowaną obsadę: Franciszek Pieczka w roli Moczygemby, ponadto: Irena Karel, Aleksander Iwaniec, Jerzy Jogałła, Tadeusz Szaniecki, Henryk Bąk, Ryszard Filipski, Jerzy Cnota, Leszek Herdegen, Andrzej Szalawski i Zygmunt Kęstowicz – a epilogiem śląskiej trylogii Kutza zostały „Paciorki jednego różańca”.

Teraz do tematu powraca piórem – z  bardzo dobrym skutkiem – Michael Sowa (Ślązak z Opolszczyzny, od wielu lat mieszkający w Niemczech). Doktor fizyki (cząstki elementarne), pracownik naukowy CERN i politechniki w Akwizgranie, nauczyciel w Berlinie, pisarz, tłumacz literatury niemieckiej i polskiej. Ponadto technik mechanik i ślusarz w jednej osobie – jak anonsuje wydawca jego ze wszech miar błyskotliwego debiutu literackiego.

To wartka narracja podróżniczo-przygodowa. Epicka, subtelna, barwna, ironiczna, ale i poznawcza. Bo silnie zakorzeniona w realiach Polski i Ameryki połowy XIX stulecia, inkrustowana śląską gwarą.