Za czasów studenckich pracowałam na telefonicznej centrali, co prawda nie na Próżnej, ale też w warszawskim Śródmieściu, a do moich zadań należało łączenie osób przebywających za granicą ze wskazanymi przez nich rozmówcami, którzy musieli wyrazić zgodę na pokrycie kosztu połączenia. Podsłuchiwanie było oczywiście zabronione, nad wszystkim czuwała kierowniczka, należało jedynie upewnić się, że jakość połączenia jest prawidłowa, i szybko ulotnić się z łączy. Ale doskonale rozumiem pokusy targające bohaterką tej intrygującej powieści. Hanka podczas jednego z nocnych dyżurów nie wytrzymuje, po cichutku podnosi słuchawkę. Z podsłuchanej rozmowy wykoncypowała, że dialog dotyczy kradzieży, trzeba więc koniecznie to sprawdzić. I tak kobieta wplątuje się w niezłą – nomen omen – kabałę (nazwisko Hani – Kabała – do czegoś zobowiązuje!).

Powieść o szarej myszce, która przeinacza się w samozwańczą detektyw w spódnicy, osadzona została w Warszawie końca XIX wieku. Obok historii detektywistycznej jest i wątek romansowy, pochwała przyjaźni, a i humoru tu nie zabraknie.

Z piórem Weroniki Wierzchowskiej spotkałam się po raz pierwszy dzięki jej książce „Córka kucharki”, która była zbeletryzowaną biografią Lucyny Ćwierczakiewiczowej, cieszę się, że autorka nadal oddaje się swojemu zamiłowaniu, czyli tworzeniu opowieści o życiu kobiet: tych współczesnych i tych żyjących w dawnych czasach.