środa, 22 marca 2017
WydawcaVeda
AutorJerzy S. Majewski
Recenzent(TO-RT)
Miejsce publikacjiWarszawa
Rok publikacji2003
Liczba stron276


Rozszerzony i uzupełniony wybór
tekstów zamieszczanych regularnie
przez autora na łamach „Gazety
Stołecznej” z pewnością zainteresuje
varsavianistów. Szczególnie
tych ciekawych losów miasta
w latach 1870-1944. Te bowiem
daty wyznaczają okres, który Jerzy S. Majewski bierze pod lupę. Dzięki jego opisom, często inkrustowanym fotografiami tudzież
rysunkami, możemy zrozumieć
dlaczego u schyłku zaborów Warszawę określano mianem Paryża
Wschodu. W przededniu II wojny światowej miasto przeżywało
bowiem okres ekonomicznej
i socjalnej prosperity. Wiele budowano – inaczej niż dziś, bo z rozmysłem i głową, nie żałując grosza na modernizację. Majewski
obala też mit rosyjskiego zaborcy
– ciemiężyciela. Przekonuje, że warszawiacy bardzo wiele niektórym
Rosjanom zawdzięczają. I to nie tylko apolitycznym kapitalistom,
ale także choćby prezydentowi
grodu Sokratesowi Starynkiewiczowi,
inicjatorowi założeniu wodociągów, pionierowi gazyfikacji
i budowy sieci tramwajowej. Zaprezentowane w książce pałace,
place, dworce czy kamienice legły pod niemieckimi bombami w wrześniu 1939 i podczas Powstania
Warszawskiego. Niektóre
wprawdzie nadawały się do odbudowy,
ale pod presją polityczną
z tego zrezygnowano. Świadczyły
przecież o burżuazyjnej genealogii
stolicy. Poszły więc pod kilof, a uzyskana tym sposobem darmowa cegła posłużyła budowniczym
Muranowa, Mariensztatu, MDM i tym podobnym sztandarowym
osiedlom bierutowszczyzny.

Podaj dalej
OCEŃ KSIĄŻKĘ