W tym imponującym przeglądzie sztuki całego,
współczesnym językiem można byłoby powiedzieć
globalnego, świata omówione są wszystkie regiony
kuli ziemskiej. I – co jest charakterystyczne – nie
można stwierdzić, że jedne regiony uważane są
za centralne, a inne za peryferyjne. Tak samo więc
omawiana jest sztuka obszarów zaludnianych przez
białych ludzi, czyli głównie Europy i Ameryki Północnej,
jak i innych obszarów włącznie z nieczęsto
przedstawianymi w podobnych przeglądach sztuki
świata krain tak odległych jak Australia i Oceania. Oczywiście, jest pewna
przewaga informacji o sztuce europejskiej, a także amerykańskiej, w końcu
oryginalne wydanie „Atlasu” ukazało się w Londynie. Ale dla równowagi nie
brakuje opisów zjawisk i dzieł z innych regionów, a szczególną ciekawostką dla nas jest fotografia… warszawskiego Pałacu Kultury i Nauki, przy którym
czytamy, że jest to „jedna z wzniesionych poza Moskwą budowli utrzymanych
w ulubionej przez Stalina stylistyce »tortu weselnego«. Jego górująca
nad miastem iglica miała symbolizować siłę autorytarnych rządów”. Ciekawe
jest tylko, czy zdjęcie PKiN-u i przytoczony komentarz znajdowało się
też w brytyjskim oryginale, czy jest to już tylko dodatek polskich redaktorów,
aby publikację bardziej przybliżyć polskiemu czytelnikowi.

Konstrukcja „Atlasu” jest bardzo interesująca, składa się z ułożonych
chronologicznie rozdziałów omawiających poszczególne epoki dziejów
świata z podziałem na wspomniane obszary geograficzne (nie wiadomo
jednak przy tym dlaczego polski wydawca stosuje nazwę Azja Zachodnia,
gdy mamy tradycyjny i utarty termin, którym jest Bliski Wschód).
Uzupełnieniem są liczne szczegółowe mapy ze szczegółowymi opisami
o charakterze niemal dydaktycznym, co uprawnia całkiem słusznie wydawcę
do umieszczenia w tytule książki słowa „Atlas”.