Piątek, 3 grudnia 2021
WydawcaMuzeum Warszawy
AutorBłażej Brzostek
RecenzentEwa Tenderenda-Ożóg
Miejsce publikacjiWarszawa
Rok publikacji2021
Liczba stron816
Tekst pochodzi z numeru MLKMagazyn Literacki KSIĄŻKI 11/2021

Monumentalna biografia stołecznego miasta, napisana w nietypowy sposób: jego historię odkrywamy, zaczynając od 2021 i kończąc na 1339 roku, czyli inaczej, niż się przyjęło, bo od współczesności, przez transformację lat dziewięćdziesiątych XX wieku, czasy PRL-u, okres wojny, niepodległości, potem zaboru, aż do korzeni w średniowieczu. To przecież ogromny przedział czasu, pełen niezliczonych historii, a zarazem wymagający od autora niemałej pracy, aby nie przeładować publikacji informacjami i nie uczynić jej nużącą. I ta sztuka się udała, bo od dat ważniejsze były osobiste doświadczenia. Zapewniam, czyta się tę książkę z niesłabnącym zainteresowaniem.

„Przeszłość nie istnieje – zaczyna opowieść prof. Błażej Brzostek. – Istnieją tylko jej ślady, które oglądamy w czasie teraźniejszym. Istnieje opowieść tworzona przez rodziców, historyków, polityków i duchownych dla edukacji, emocji, umocnienia w wierze”.

Autor jest historykiem, badaczem historii społecznej i dziejów miast. Pracuje na Uniwersytecie Warszawskim i w Narodowym Instytucie Architektury i Urbanistyki. Wydał między innymi książki o życiu robotników warszawskich w latach stalinizmu („Robotnicy Warszawy. Konflikty codzienne”, 2002), o przestrzeni publicznej stolicy w  epoce Gomułki („Za progiem”, 2008), o  zwyczajach kulinarnych w PRL („PRL na widelcu”, 2010), o paralelnej historii Bukaresztu i Warszawy („Paryże Innej Europy”, 2015).

Błażej Brzostek ma niezwykłą zdolność łączenia potoczystej, przystępnej dla każdego czytelnika narracji z doskonałym warsztatem historycznym. Zagłębiając się w treść 65 rozdziałów, na ponad 800 stronach otrzymujemy barwny obraz Warszawy. Autor zabiera nas w fascynującą podróż w czasie, odsłania kolejne, zapomniane warstwy, odkrywa różne punkty widzenia. Nie słodzi ani nie koloryzuje, zrywa ze schematami, oddaje głos mieszkańcom, jak i przybyszom, także z zagranicy. Dzięki temu czuć życie tego miasta. W książce znajdziemy wiele odwołań do pamiętników, wspomnień osobistych, dzienników z podróży, przekazów z getta warszawskiego, felietonów czy artykułów. Autor przywołuje zapiski o mieście Marii Dąbrowskiej, Zofii Nałkowskiej, Leopolda Tyrmanda, Mariana Brandysa, Józefa Hena czy Jerzego S. Majewskiego.

Wielowątkowa opowieść inkrustowana jest historycznymi fotografiami i ilustracjami. Nie ma tu jednej Warszawy widzianej wstecz, są tysiące „Warszaw”.

Podaj dalej
OCEŃ KSIĄŻKĘ