Profesor Tadeusz Kowalik (ur. 1926), socjolog i,
przede wszystkim, ekonomista, jest uczonym i nauczycielem
akademickim, ale także publicystą, redaktorem
oraz lewicowym działaczem społecznym
i politykiem. Był m.in. jednym z doradców
MKS w Stoczni Gdańskiej w sierpniu 1980 roku,
współzałożycielem niezależnego od władz Towarzystwa
Kursów Naukowych w latach 70., zakładał
Unię Pracy, wykładał na uczelniach w Europie,
USA i Kanadzie.

Książka miała najwyraźniej stanowić wkład w debatę „rocznicową”
nad 20-leciem wolnej RP, trafiła niemal dokładnie w okrągły jubileusz
powstania planu Balcerowicza. Okolicznościowej debaty jednak raczej
nie było, a jedynie rodzaj celebry, „akademii ku czci”, a do takich praktyk
książka ta nie pasuje. Stąd, mimo że nadzwyczaj interesująca, nie
pojawiła się w szerszym obiegu informacyjnym.

Profesor Kowalik konsekwentnie głosi, że plan Balcerowicza doprowadził
do powstania najbardziej niesprawiedliwego, bez precedensu
w rozwiniętym świecie, systemu społeczno-ekonomicznego. A skokowy
wzrost nierówności, demobilizacja zawodowa milionów ludzi,
spadek produkcji i PKB w tamtym czasie w ogóle nie były konieczne.
Terapia „szokowa” jako sposób odchodzenia od gospodarki tzw. realnego
socjalizmu, uderzyła w najszersze masy społeczeństwa, a podstawowe
założone cele (pozytywne) nie zostały osiągnięte, natomiast
skutki negatywne przekroczyły kilkakrotnie założone poziomy. Autor nie
ogranicza się jedynie do prezentacji i analiz poglądów ekonomicznych,
prowadzi także narrację historyczną, pokazującą szerokie tło, kontekst
podejmowanych decyzji. Doprowadza ją do czasów współczesnych,
co także czyni książkę pasjonującą lekturą nie tylko dla ekonomistów,
nie tylko dla czytelników dobrze pamiętających początki III RP, ale i dla
ogółu czytającej publiczności, także młodszej.